Terug blik

India, een terugblik op onze reis

Hygiëne

Ja, het klopt echt wat er staat geschreven, eigenlijk is het zelfs een stukje erger dan Kees had verwacht. Van alle landen die hij heeft bezocht steekt India er met kop en schouders bovenuit qua viesheid.

hotelkamers waar de bedden gewoonweg niet verschoont waren. Hotelkamers die gewoonweg vies zijn, elk plekje vies. Zelfs de duurdere hotels waar je meer dan 5000 roepies per nacht betaal. Als je om schone glazen vraagt dan worden deze gebracht terwijl de beste man 1 vinger in elk glas heeft om 5 glazen bij elkaar vast te houden. Vieze borden en bestek. Vieze gebruikte tafelkleden en als je om een schone vraagt dan komen ze met een iets minder vieze. Vraag je om een extra vork of lepel dan hielden ze deze gerust vast bij het deel wat je in je mond stopt.

gelukkig hadden we altijd schoonmaakdoekjes bij ons. Deze gebruikten we om onze handen schoon te maken, de tafel, borden, bestek en glazen. We hebben er ook heel veel servetten doorheen gejaagd om de boel iets schoner te krijgen. In het begin doe je dit nog een beetje discreet maar naarmate de weken vorderden en we een duidelijk patroon bemerkte deden we ons schoonmaakritueel steeds openlijker. Met als gedachte als mensen lak hebben aan schoonmaken dan hebben wij lak aan dat wij het nog een keer overdoen.

Niet elke plek was vies, het hotel/homestay in Jaipur was weg gewoonweg schoon. Giel friemelt altijd wel een beetje, maar voornamelijk aan zijn voeten en schoenen. Hoe vaak we hem wel niet hebben uitgelegd dat hij niet de onderkant van zijn voeten moeten aanraken en daarna zijn gezicht/mond. Hij duimt ook zo nu en dan nog overdag zoals in de trein bijvoorbeeld. Onze voorbereiding en vast houden aan onze hygiene standaard heeft er voor gezorgd dat niemand een Delhi-belly heeft gekregen. Dat is een andere benaming voor reizigers die naar India gaan en flink aan de schijterij zijn. Iedereen heeft wel een dag gehad dat het even minder ging maar nooit allemaal tegelijk. Eten is dan niet snel de boosdoener. We hebben het tenslotte ook altijd heel erg warm gehad.

Weersinvloeden

We wisten voordat we naar India gingen dat het er warm zou zijn. Achteraf gezien was het er op sommige momenten voor onze lichamen echt te heet. Dit zorgde er voor dat we geregeld ronde de middag niets ondernamen omdat het te warm was. We verbleven dan bij het zwembad of in de schaduw. Waren we op pad dan liepen we van schaduw naar schaduw, stilstaan in de volle zon deden we eigenlijk nooit. Zonnebrand en petjes waren dagelijkse kost. Kees heeft zelfs een goedkope toeristenhoed gekocht omdat zijn oren en nek nogal snel aan het verbranden waren. De rest van de familie heeft wat meer haar om de nek en oren te beschermen.

op 1 plek was het weer anders en dat was Pachmarhi. Daar hebben we onweer en hoosbuien meegemaakt. Mensen uit het dorp vertelde ons dat het al in geen 19 jaar zo enorm had geregend in deze tijd van het jaar. Ongewoon weer voor de tijd van het jaar. We kregen het hier soms zelfs een beetje koud, maar de verkoeling was ook heerlijk. Even geen 40 graden maar gewoon 32 graden.

Door de warmte dronken we dagelijks enorme hoeveelheden water. Dit water kwam voor 95 % uit water wat we op straat in flessen kochten voor € 0,20 per liter ongeveer.

Eten

in India kan je enorm lekker eten, maar helaas zijn de magen van de familie Kramer niet echt uitgerust om het pittige eten van de Indiërs te kunnen eten. Dus waren we genoodzaakt om overal waar we gingen eten, we moesten vragen om eten zonder hete pepers e.d. Hiervoor hebben we ook geregeld google translate in moeten schakelen. Helaas voor ons kwam de boodschap van niet pittig eten vaak niet of slecht over. Het is maar een klein beetje pittig kregen we dan te horen. Wij (en vooral de Kramer voorproever Kees) stonden dan met een brandende bek en tranen in onze ogen uit te leggen dat we dit echt niet konden eten.

Grotendeels ook onze eigen schuld omdat wij graag naar plekken gaan waar weinig buitenlandse toeristen komen. Op de plekken waar meer buitenlandse toeristen komen wisten ze heel goed hoe ze voor ons moesten koken. Dit resulteerde er dan in dat we heerlijk konden eten en konden genieten van de ‘Indische’ keuken. Cheese naan [e-38] stuffed parratha behoorde tot onze favorieten. Het lekkerste hebben we steeds gegeten in de hotels zelf, in de duurdere plekken kwam zelfs geregeld de hoofd-kok naar ons toe om te vragen hoe het eten was en werden we soms met een overvloed aan eten overladen. Op andere plekjes wisten ze goed in te schatten wat wij en de kinderen lekker zouden vinden.Wat heel normaal is blijkbaar in India, is dat de ober bij je blijft staan totdat je de eerste hap hebt genomen, ze vragen ons gelijk of het goed is en daarna gaat de beste man weer verder met de andere werkzaamheden.

Accommodatie

we hebben in plekken geslapen van 1000 tot 5500 roepies per nacht voor 1 of 2 kamers. De goedkope plekken verbleven we hooguit 1 nacht om dan te verkassen naar een beter hotel. Veelal kregen we het voor elkaar om 1 of 2 extra matrassen in de kamer er bij te krijgen voor de jongens. Een groot 2 persoons bed bleek voor 3 jonge kereltjes voldoende te zijn. maar op sommige plekken hadden we een familiekamer waar dan 2 persoons en 2 enkele bedden stonden. Een extra matrasje was dan zo geregeld. We hadden ook zelf een oprolmatje mee, deze hebben we een enkele keer gebruikt in combinatie met de warme dekens of dekbedden die we er bij hadden. Er is door de kinderen weinig geklaagd over het slapen en als er dan al geklaagd werd was dat over het delen van lakens en duwen met de voetjes. Over het algemeen zorgde we er voor dat de jongens elk hun eigen laken hadden.

de eerste dagen hebben we geslapen met de airco aan. Slechte beslissing aangezien Kees na een paar dagen flink verkouden was. We weten namelijk niet hoe vaak een airco gereinigd wordt. En gezien de hygiëne kan je aannemen dat ze die niet vaak schoonmaken. Uit dat ding dus in de nacht. We gebruikte hem verder alleen om de kamer te koelen overdag of vlak voor het slapen gaan. In de nacht dus alleen een ventilator. We hebben zelf een paar kamers gehad waar geheel geen airco was. Als je in de wat goedkopere hotels verblijft in dit soort landen dan moet je van te voren de kamer altijd zien en inspecteren voordat je ja zegt tegen de kamer en geld neerlegt voor de nacht. Omdat het al een paar jaar geleden was dat we ons in zo een positie bevonden (Maleisië 2011) waren we een beetje roestig. Maar waar moet je dan op letten, nou hier een lijstje:

-niet aan de straatkant ivm geluid-schimmel op de muren

-hygiene kamer en badkamer-werkt de douche (warm water)

-werkt de wc-kwaliteit matras

-schone lakens-insecten (ook in bed)

-geluid van de ventilator op standje laag

we zijn een aantal keren 1 of meerdere van de bovenstaande puntjes vergeten te controleren waardoor je met oordoppen moest slapen vanwege de ventilator of niet kon douchen. Schone lakens hebben we meermaals aangevraagd voordat we het over de prijs van de kamer gingen hebben. Alleen de eerste 2 nachten hebben we de vraagprijs betaald omdat we deze vanuit Nederland hadden geboekt.

Slechtste slaapplek= eerste nacht marble Rock

mooiste slaapplek= 2^een 3^enacht Marble Rock

beste slaapplek= 2^een 3^enacht Orchha

mooiste en beste is niet het zelfde, dit omdat het gedrag van personeel bijdraagt aan de beleving. We zijn een aantal keren bij een grote keten blijven slapen MPT hotels waarbij een slogan van Gandhi over dienstbaarheid aan de gasten centraal stond. Helaas waren ze in Marble Rock dit nogal vergeten. Wij beiden zijn geen 18 meer, en slapen op matjes en slaapzalen is lang voorbij. Beiden willen we iets meer luxe (Liza iets meer dan Kees). Hierdoor waren we genoodzaakt ons budget bij te stellen. Hoeveel we precies hebben uitgegeven deze vakantie hebben we nog niet bekeken. Mijn vermoeden is dat we rond de € 100,- per dag zitten voor alles.

Vervoer

eigen auto, vliegtuig, taxi-busje, taxi-auto, tuktuk, E-tuktuk, gipsy(jeep) motor, bus, boot, fietsriksja en de benenwagen. Heel veel lopen.

Van te voren hadden we al afgesproken dat we fietsriksja’s niet zouden doen. we zouden ons te ongemakkelijk voelen. Ook al ontzeg je daarmee iemand zijn levensonderhoud. Toch hebben we er in gezeten. Maar wel op een speciale plek. Een vogelpark waarbij je rondgefietst wordt en de natuur in je op kunt nemen. Ook kregen de mannen er in verhouding tot hun collega’s op straat dik voor betaald.

tuktuk’s waren ons voornaamste vervoersmiddel. Een elektrische voor de korte afstanden omdat je dan 2 bankjes had en comfortabel kon zitten met ze 5^e. De gemotoriseerde waren voor de langere afstanden van 4 of meer km. Veelal was Kees genoodzaakt naast de chauffeur te gaan zitten ivm ruimtegebrek achterin. Soms was er geen plek naast de chauffeur en zaten we als sardientjes opgepropt achterin. Het is wat het is zeiden we dan. Vanuit de tuktuk kan je het leven in India goed bekijken, ruiken, voelen en horen. Eenmaal waren de goden ons goedgezind toen een koe begon te poepen terwijl we 1 seconden daarvoor zijn kont waren gepasseerd op 10 cm afstand. Afdingen op een ritje is heel normaal, dit deden we dan ook vrijwel altijd, op die ene keer dat we iemand troffen die een prijs zo laag vroeg dat afdingen niet goed voelde. Tuktuk’s een heerlijke fijne manier om India te ontdekken.

Indiërs

Ze zijn China voorbij in het land met de meeste inwoners (niet iets om trots op te zijn). Indiërs zijn luidruchtig, vooral als ze in een gemotoriseerd voortuig zitten met een claxon. Maar ook als ze hun favoriete god aanbidden of bij een uitvaart of bruiloft. Iedereen moet het horen. In India hebben ze de meeste arme mensen en de meeste rijke. Het land heeft grote technologische vooruitgang maar ligt achter op sanitaire voorzieningen, hygiëne, schoon drinkwater en vervuiling op straat. Koeien staan te grazen op een brandende hoop afval op zoek naar wat eetbaars. Plastic krijgen ze dan ook veelvuldig binnen. Afval wordt op straat gedumpt en niemand schijnt zich er druk over te maken. De meeste Indiers zijn erg aardig, hoewel het verschil in inkomsten er toch geregeld voor zorgt dat ze je zien als een wandelende pinautomaat en hun vriendelijkheid te maken heeft met het feit dat ze geld van je willen hebben. Gelukkig kwam we ook zeer geregeld mensen tegen die niets van ons wilde alleen een praatje en kennismaken.

De eerste paar keer dat mensen vragen of ze met je op de foto mogen doe je daar niet moeilijk over. Maar na 10x of meer op een dag werden we het wel zat. Best raar ook voor ons dat wildvreemden naar ons toelopen en alleen vragen om een foto. Alsof we beroemdheden zijn. We zijn er ook mee gestopt, een enkele keer deden we het nog als iemand na afloop van een fijn gesprek of oprechte behulpzaamheid er om vroeg. En bij de mensen die het stiekem deden, dan draaide we ons om of keken heel lelijk. Ook was Puk een doelwit van aanrakingen die hij zelf al heel snel zat was. Hij kon jammer genoeg geen onderscheid maken tussen mensen op straat die hem aanraakte of de aardige mevrouw in het hotel die vriendelijk gedag zei. Gelukkig ontdooide hij meestal wel als we een paar dagen op 1 plek waren met de mensen aldaar. Op mensen die zomaar aan onze kinderen zaten werden we boos en lazen we hun de les. Boodschap kwam vaak goed over en ze maakten zich dan uit de voeten, een volgend blank (of anders uitziend kind) de nare ervaring voorkomend. Straatkinderen en bedelaars zag je overal en dan zit je met jezelf in conflict. Het hoort bij India maar het hoort eigenlijk niet.

We hebben ons gevoel al vaker in de blogs beschreven, maar de moedeloze blikken welke je ziet bij een moeder met een baby op haar arm bij een druk kruispunt is gewoon niet te omschrijven wat je dan ziet. Dat beeld nemen we wel mee naar huis, net als alle tientallen straatkinderen met hun prachtige bruine ogen die zo ontzettend veel zeggen.

Inzicht

een hoop ontberingen, hobbels op de weg, tegenslagen en nare ervaringen. Maar ook veel moois. Mooie gesprekken, lekker eten, mooie uitzichten, mooie tempels en prachtige natuur. Onverwachte ontdekkingen en op zoek naar het avontuur. India heeft heel veel mooie dingen, maar ook een donkere kant en helaas heeft die donkere kant wel een beetje de overhand gehad tijdens onze reis. Hebben we er dan spijt van, nee, zeker niet. Het heeft ons ook dingen geleerd en de kinderen hopen we ook natuurlijk.

want hoe goed hebben wij het eigenlijk in ons land. Iedereen een dak boven zijn hoofd en iedereen te eten en iedereen medische hulp. Onze armen in ons land hebben het velen, maar dan ook velen malen beter dan de armen in India. Wij wonen in een bevoorrecht land met mogelijkheden voor iedereen. Want als je hier wordt geboren met een goed vermogen te leren dan kan je veel bereiken in het leven. Wordt je in India op de straat geboren dan ga je nooit naar school… De familiestructuren in India is iets waar wij nog van kunnen leren want daar is het heel normaal om te zorgen voor je ouders, ooms of nichtjes. Er is veel werkeloosheid in India dus leven soms meerdere volwassenen van 1 salaris. Mensen wonen bij elkaar in huis en zorgen voor elkaar. Wij zijn veel individueler ingesteld.

Wat hebben wij het goed in Nederland en wat mogen wij hier blij mee zijn.

In india hebben wij dikwijls gehoord dat we gezegend zijn met 3 jongens, ja, jongens. Jongens kunnen in India nou eenmaal meer brengen aan het gezin dan een meisje. En wij? Wij zijn super gezegend met 3 gezonde kinderen.

Gaan we nog een keer terug naar India, het antwoord weet je al natuurlijk en dat is Nee. 1 maand India is voor ons meer dan genoeg. Een ander land dan? Als het aan Kees ligt gaan we gelijk plannen. Zuid-oost Azie, midden/zuid Amerika of zuidelijk Afrika staan allemaal op een lijstje. Wie weet. Maar deze reis naar India, die pakken ze ons nooit meer af.

We gaan aan de slag met een fotoboek (welke we laten uitprinten) welke je vrij bent om te komen bekijken. Wil je meer weten over een bepaald deel van onze reis nodig jezelf uit en kom langs. Onze deur staat letterlijk (door 3 kinderen) meestal open voor een ieder die wil langskomen.

Warme groetjes Liza, Kees, Jim, Giel [e-38] Puk