Dag 2

Dag 2 , Agra, 19 april

Vandaag de wekker maar gezet om niet te hoeven haasten. De wekker ging niet want die ging op de Nederlandse tijd af ( en dat is toch echt een paar uur verschil). Maar we waren gelukkig wel redelijk op tijd wakker. na en hoop gebeld en geregel zijn we per taxi naar Agra gegaan. Een pittige rit met z'n vieren op de achterbank, veel zweten en een chauffeur die maar 80 reed waar je 100 mocht en ook nog eens heel veel aan het bellen en appen was. De rit duurde dik 4 uur en waren blij om op onze bestemming te zijn!

Een hotel welke als die onderhouden zijn geweest echt een pracht plek zou zijn, maar helaas zoals de eigenaar vertelde heeft corona er flink ingehakt en zijn er nu nog steeds weinig westerse toeristen. We hebben een grote kamer met twee eenpersoonsbedden en een dubbel bed, er is een extra matras gehaald en iedereen heeft daardoor zijn eigen bedje. We zitten in een buitenwijk maar dat is helemaal niet erg, de tuk tuk brengt je makkelijk ergens naar toe, maar daardoor is het niet heel hectisch om ons heen.

Even tot adem komen en daarna zijn we een rondje wezen wandelen naar een stuk met winkels en een straat met allerlei eten. Onderweg kwamen we aapjes en koeien tegen.

Eindelijk konden we het beloofde ijsje eten, daar hadden de jongens al zolang trek in!

Terwijl we aan het smikkelen waren raakten we aan de praat met lokale mensen. Maar ook veel straatkinderen die kwamen bedelen, kinderen niet veel ouder dan Giel, het ging me echt aan het hart. En ik werd toch even heel erg met mijn neus op de feiten gedrukt hoe veel luxe en rijkdom wij thuis hebben, een groot schoon huis en zelfs een wc waar je uit zou kunnen drinken.

Ik heb even advies gevraagd aan de lokale meneer wat beter is, geld geven of iets eten kopen. Deze man was heel duidelijk; geen geld geven! Maar iets te eten geven dat mag. De straatkinderen zijn bikkelhard voor elkaar en wanneer zij weten dat de ander geld heeft pikken ze dat van elkaar. Het is echt schrijnend om zulke jonge kinderen te zien, vies en dan bedoel ik echt vies. Handjes die helemaal zwart zijn, gezichtjes die boekdelen spreken en zonder ouders die beschermend zijn.

Per tuk tuk zijn we weer terug gegaan, waarschijnlijk hebben we veel te veel betaalt voor dat kleine stukje maar met de gedachte dat de chauffeur dan misschien wat te eten kan kopen maakt dat allemaal niet uit. Het gaat voor ons misschien om een euro, maar voor de mensen hier is dat een drie gangen diner.

We hebben heel gezellig met kaarslicht in de binnentuin van het hotel gegeten, het eten werd vers gemaakt dus we moesten wel even geduld hebben. Het was niet erg om te wachten want op deze plek kunnen de kinderen even lekker vrij rond rennen en spelen. Jim heeft alle Gekko's geteld en was onder de indruk wat hij allemaal voor beestjes zag.

Op een gegeven moment kwamen er apen op de dakrand, een personeelslid deed een gooi beweging naar de aap, Puk riep heel hard nee! Niet doen!

We hebben Puk toch maar even uitgelegd dat apen hier net zoals ratten in Nederland zijn.

De kinderen na het eten lekker naar bed gebracht en Kees en ik hebben onze volgende route uitgestippeld en nog even onze indrukken besproken.

Want één ding is zeker, we hebben heel veel indrukken te verwerken!