Dag 14

Dag 14, 2 mei, marble rocks.Bhedaghat

Vandaag hadden we als doel treinkaartjes regelen voor de rest van de vakantie, aangezien het hier echt niet makkelijk gaat om een simpel kaartje te kopen en dat weer voor een hoop gedoe en stress geeft hebben we besloten om de hele route uit te stippelen.

Je moet zelfs je paspoort nummers doorgeven als je treinkaartjes boek.

Veel treinen zijn al vol geboekt, nu hebben ze wel tatkal kaartjes als je mazzel hebt, voor toeristen en last minute reizen maar die kosten gelijk soms 3x zo veel...

Kees is 10.15 naar het dorp gegaan in de hoop dat iemand een irctc (soort NS) account heeft en dat we via hen kaartjes konden regelen, helaas niemand had iets en net zoals voor fruit moesten we 4 kilometer verderop zijn om in een soort internet cafe dit te regelen.

Kees heeft de lokale bus gepakt om voor 10 roepies (€0,10) 4 km verder afgezet te worden.

Uiteindelijk is Kees bijna 6 uur bezig geweest om trein kaartjes en een taxi voor morgen te regelen!

Ondertussen bleven Puk, Giel, Jim en ik bij het hotel, lekker gezwommen, spelletjes gespeeld, wat rond gelopen op het resort en de hoognodige kleding gewassen want we konden niet vertrouwen op de laundry service hier, want tja, de regen... Omdat alles hier vies is, is de kleding ook enorm vies, het water is gewoon bruin en vlekken krijg ik er bijna niet uit. Wat zijn wij eigenlijk verwend met een wasmachine en droger die al het werk voor ons doet, hier is het heel normaal om alles op de hand te wassen en het aan de lijn ,op het gras of op stenen te laten drogen, ze zijn dus echt afhankelijk van moeder natuur of ze wel of niet kunnen wassen.

Er kwam nog een enorme regenbui langs en hoopte dat de regen niet bij Kees zou komen, want wanneer het hier geregend heeft doet de electriciteit en Internet het vaak niet. We hebben al veel momenten gehad dat we opeens in het donker zaten, het word zelfs gewoon dat dat gebeurt en we nemen het voor lief. We kunnen er toch niets aan doen.

Al snap ik het wel hoor waarom alles uitvalt, als je hier langs de straten loopt en de wirwar van draden ziet die allemaal op één punt samen komen. Het is niet voor te stellen dat zoiets in Nederland zou zijn!

We blijven ons verbazen over de hygiëne hier, een tafel word afgenomen met een droge doek, een stofzuiger heb ik hier de hele vakantie nog niet gehoord en op elk plekje waar je kijkt is het vies. Even lekker met een emmer sop overal langs gaan dat kennen ze hier gewoon niet! We kregen drinken uit glazen flesjes, de ober had er een doekje overheen gehaald want ze hadden zowaar gezien dat het vies was. Daarna hebben wij nog een servet er langs gehaald die met vieze zwarte strepen ons liet zien dat het dus echt niet schoon was. Ik heb vanuit Nederland schoonmaak doekjes meegenomen, overal waar ik zo een doekje overheen haal is het doekje grijs en soms zelfs zwart van de viezigheid. De standaarden van de Indiërs is dus heel anders dan die van ons, we geven ons er maar aan toe want hierin kunnen we toch niets veranderen.

Smiddags zijn we naar watervallen hier in de buurt geweest, een toeristische plek en uiteraard een heilige plek voor de lokale bevolking hier.

We gingen per kabelbaan naar boven en vanuit daar konden we de watervallen van boven bekijken. Eenmaal boven zagen we een enorm natuur geweld van water wat zich tussen de rotsen een weg baant.

Helaas vonden de lokale mensen ons belangrijker dan de watervallen en waren zelfs zo brutaal om navraag te doen waarom wij niet op de foto met hen wilde of maakten stiekem filmpjes nadat we nee hadden gezegd. Alleen maar omdat wij een andere huidskleur hebben zijn wij speciaal? Omdat wij een andere huidskleur hebben vinden sommigen dat zij het recht hebben om gewoon één van onze kinderen aan te raken? Nee, dat vinden wij niet en laten nu na 3 weken ook echt wel weten dat we er niet van gediend zijn. We hebben nu ook samen afgesproken dat wanneer er wéér om een foto word gevraagd we alleen maar vragen waarom zij een foto willen. We kunnen ze vast niet opvoeden hierin maar wij hebben ook normen en waarden! En vooral, wij moeten onze jongens daarin ook enigszins in beschermen.

Het zal vast iets zijn waar wij nooit aan zullen wennen...

Maar goed, de Taxi is voor morgen geregeld we gaan weer uren in een taxi zitten naar khajuraho, daar zullen we een dagje cultuur opsnuiven en naar een erotische tempel gaan (gewoon omdat het kan) en een dagje natuur snuiven in het panna park waar veel vogels zullen zijn volgens de Lonely Planet.